Orange Christmas

Zondag had ik een vrije dag, samen met mijn team bezocht ik een kerkdienst van Oasis. Tijdens deze dienst komen er zowel vluchtelingen als vrijwilligers. We zingen wat hymns en worshipnummers en vervolgens wordt de Engelse preek vertaald in het Frans, Arabisch en Farsi. Na de preek komt er een vluchteling naar voren die verteld dat hij geboren is in een vluchtelingenkamp en 22 jaar van plek naar plek gegaan is; hij was op zoek naar vrijheid en volgens hem was dat het hebben van een Europees paspoort. Uiteindelijk kwam hij in Moria op Lesbos terecht waar hij tot geloof kwam en ontdekte dat je echte vrijheid ontvangt door het bloed van Jezus. Inmiddels woont hij in Duitsland en is hij nu 3 weken terug in het kamp om daar vluchtelingen te bemoedigen en ze te vertellen over deze vrijheid..,, wooww!!

Ook 1e kerstdag hebben we een vrije dag en we hebben een trip naar Molyvos gepland. Veel vluchtelingen komen aan op bepaalde plekken van het eiland omdat dat het dichtst bij Turkije ligt. Wij rijden langs de kust en her en der zien we oranje reddingsvesten liggen/ hangen in bomen, ook lopen we een deel van de tocht die vluchtelingen moesten lopen nadat ze op de kust aangekomen waren, omdat de auto’s daar geen toegang hadden. Dit is een tocht van zo’n 2,5 uur tot het vaste land, waar ze dan vaak nog een uur in de bus moeten zitten tot ze bij één van de kampen zijn. Deze tocht leidt ons uiteindelijk naar een plek genaamd de ‘lifejacket graveyard’, op deze plek liggen duizenden reddingsvesten, zowel groot als voor baby’s, speelgoed, knuffels, babystoeltjes, kapotte kleding, en nog veel meer. Het is indrukwekkend om hier te zijn; zoveel duizenden zwemvesten met ieder een eigen verhaal. Ik blijf staan bij een schattig kinderzwemvest (zo schattig dat ik hem mijn kind aan zou doen als die gaat zwemmen), zou die misschien zijn van één van de kinderen die ik op het kamp knuffel, stiekem slokjes cola geef of liedjes voor zing? Of is het van een kindje dat overleed tijdens of na de overtocht? Ik probeer mij in te denken hoe het zou zijn als er in Nederland oorlog is en ik zou moeten vluchten met mijn familie, bijvoorbeeld naar Turkije. Zou ik dan ook in een zomertentje leven of misschien in een Isobox waar zo nu en dan de stroom uitvalt of misschien zou ik samen met andere landgenoten ook demonstreren op het kamp of schreeuwend tegen de hekken rammen omdat ik vandaag een kledingafspraak wil maken…, ik weet niet wat ik zou doen. Ik besef dat ik alles heb, misschien wel net zoveel als mijn broers/zussen op het kamp hadden voor de oorlog uitbrak en zij moesten vluchten, ik besef dat ik gelukkig ben en dat ik dankbaar ben om op het kamp te mogen werken. Ook al voelt het af en toe alsof ik niets kan betekenen voor deze mensen, ik mag hier rondlopen met een glimlach op mijn gezicht, bemoedigende woorden spreken, mensen groeten, de tijd nemen voor een vraag die me gesteld wordt en heel veel knuffels uitdelen!